The 'outback'

Mijn weekje in de 'outback' zit erop. Van de mensen hier mag ik het dus niet de 'outback' noemen omdat het niet de echte echte is zoals iedereen hem kent met rood zand en weinig groen. We hebben dan ook besloten om het de 'mountain outback' te noemen maar het idee van het leven in the outback heb ik nu wel.

Maar goed, ik kwam zondagmiddag aan in Tamworth. Eenmaal in het hostel aangekomen vroeg ik me af of ik wel goed zat aangezien de gemiddelde leeftijd 65+ was. Blijkbaar was er een country festival in Tamworth dat veel (oudere) mensen aansprak.

Ik ben zelf ook maar even de stad in gegaan. Overal waar je liep speelde wel mensen een instrument, daar had je iemand op de piano, dan had je 5 meter verder een bandje en weer 5 meter verder iemand op de gitaar. Ook was er een heel podium opgebouwd en daar kwamen er toch een paar talentjes voorbij, geweldig!

Terug in het hostel was ik een beetje in de tegenovergestelde wereld beland, de jongeren (voor zover die er waren) wilden vroeg slapen en de oudjes zochten wiet en dronken alcohol maar na een zware nacht op een matras in de gemeenschappelijke kamer op de grond waar 's nachts af en toe mensen naar binnen kwamen en net alsof deden dat ik er niet was werd ik de volgende ochtend opgehaald om naar Leconfield te gaan.

Om jullie even een idee te geven: Ik sliep hier op een boerderij van een familie die bestond uit Tim (vader), Courtney (moeder), Blake en Margrot (4 en 2 jaar), afgelegen van alles op een immens groot grond (1280 hectare) met een geweldig uitzicht! Elke maaltijd aten we rond het kampvuur, alles wat we aten werd 9 van de 10 keer in het kampvuur klaargemaakt, elke dag aten we Kangaroo en elke dag gingen we wel een stukje rijden op de paarden (die van mij heette Swappie) door het prachtige gebied terwijl de vossen en de Kangaroos om je heen huppelden.

Op de boerderij hebben we met een klein groepje dat bestond uit 12 geweldige mensen verscheidene dingen gedaan die allemaal te maken hadden met het leven op een farm. Van schapen vangen tot lasso gooien tot het brandmerken van een kalf, je kan het zo gek nog niet bedenken en we hebben het gedaan.

Alleen het scheren van de schapen en hekken maken heb ik overgeslagen. Bij het scheren van de schapen kon ik het gewoon niet aanzien, de schaap bloedde als een rund. Ook al hoort dat erbij, ik kan niet naar een dier kijken dat pijn heeft en niks kunnen doen. Toen je de keuze kreeg om hekken te gaan maken voor 3 uur of iets anders te gaan doen besloten we met een klein groepje maar te gaan zwemmen in een dam, het was zo bruin dat je niks in het water kon zien en we zwommen tussen de paarden en honden maar het was lekker om even af te koelen.

Het leven was gewoon echt perfect hier, geen verbinding met de buitenwereld tenzij je boven op de berg staat maar daar was je dan voor 1 minuut omdat je snel door moest om de koeien te vangen en zo ver van de bewoonde wereld dat je gewoon geen zorgen had.

Ik had deze week voor geen goud willen missen en ben dankbaar dat ik er mocht zijn maar ik vind het ook niet erg dat ik straks weer in Sydney ben voor een weekje.

Talk to you soon,

Eliane