A week in paradise

De afgelopen week in Fiji was onwerkelijk. Verlangend naar het warme weer vertrok ik richting Fiji. Wat ik hier kon verwachten wist ik eigenlijk niet zo heel goed. De afgelopen 5 maanden ben ik ongelooflijk verwend met alles wat ik gedaan en gezien heb. Dit realiseerde ik me al te goed en daarom was ik eerlijk gezegd bang dat ik straks niet zou waarderen wat ik zou zien terwijl het prachtig was.

Toen ik uit het vliegtuig stapte kon ik meteen de warmte al voelen en verscheen er een glimlach op mijn gezicht. 'Heerlijk, mijn fleece heb ik niet meer nodig' dacht ik bij mezelf. Op het vliegveld werd ik ontzettend vriendelijk ontvangen. In bloemen bloesjes begroetten ze me met een 'Bula', een glimlach en muziek.

In mijn resort in Nadi was er eenzelfde sfeer. Mijn tas hoefde ik niet meer te tillen en ik werd naar mijn kamer geëscorteerd. 's Avonds was er een vuurshow gaande waar gezongen, gedanst en gelachen werd. Ik heb me de hele tijd afgevraagd of ik het niet droomde.

De volgende ochtend werd ik opgehaald om naar de marine te gaan en vertrok ik richting de eilanden. Mij werd aangeraden om eerst naar het verste resort te gaan en dan langzaam terug richting Nadi te gaan. Het was een vijf uur durende bootreis maar wat een uitzicht. Het ene resort na het andere resort verscheen en de eilanden waren prachtig.

Omdat het Reef zo dicht bij de eilanden lag kon de Ferry niet aanleggen en werden we opgehaald met een klein bootje. In de verte konden we al het gezang horen en een luidde 'Bula'. Ik was aangekomen in paradise. Het eten was verrukkelijk, de mensen zijn verbazingwekkend aardig, de plek was prachtig en de sfeer was geweldig. We hielden een krab race, speelden pool volleybal met 30 mensen en dronken kava. Dit laatste is een typisch drankje wat je hier gedronken moet hebben en nu denk je waarschijnlijk aan een wijn of aan een spirit maar nee. Om je een idee te geven, het smaakt naar aarde en is gemaakt uit een root, niet te drinken dus.

Het duiken hier was misschien wel beter dan the Great Barrier Reef. Na mijn eerste duik was ik zo enthousiast dat ik me een shark dive heb aan laten praten. En dan niet een dive dat je in een kooi zit, nee, jij ligt op het Reef op 23 meter diepte en de bull sharks, white tip Reef sharks en grey Reef sharks zwemmen gezellig om je heen. Nooit gedacht dat ik in staat was zoiets te doen maar wat geweldig was dat zeg!

Na zo'n geweldige tijd hier gehad te hebben wilde ik eigenlijk helemaal niet van eiland wisselen, beter dan dit zou het toch niet worden. Met tegenzin stapte ik dan ook op de Ferry en vertrok ik richting Mantaray Island Resort om met manta rays te zwemmen. Vrienden die net van het eiland afkwamen vertelden me dat de manta rays al zo'n 4 dagen niet waren gespot en wensten me veel plezier.

Van mezelf moest ik positief blijven en ondanks dat ik zo graag terug wilde naar het andere eiland probeerde ik er het beste van te maken. Als ik eerlijk ben was ook dit resort prachtig maar ik was gewoon verwend na het andere resort en het duurde even voordat ik dat realiseerde. Het snorkelen was hier beter en dat was ik dan ook 9 van de 10 keer aan het doen. En als ik niet aan het snorkelen was dan was ik beach volleybal aan het spelen.

Mijn laatste avond op het eiland kregen we goed nieuws te horen, de manta rays waren voor zonsondergang gespot dus de kans dat ze er de volgende ochtend net na zonsopgang zouden zijn was heel groot. Mijn wekker had ik dan ook om 6 uur gezet want ik wilde dit absoluut niet missen. De volgende ochtend lag ik om 7 uur te snorkelen tussen de manta rays en wat zijn die beesten groot zeg.

Dit was een geweldige afsluiting van mijn tijd op de eilanden en hierna vertrok ik dan ook naar het vaste land. Na nog 2 nachten in Nadi moest ik dan echt gedag zeggen tegen Fiji. Ik heb hier een stukje van mijn hart achtergelaten en kom zeker terug.

Liefs,

Eliane