The red centre

Na ongeveer 2 maanden alleen maar zon, zee en strand gezien te hebben was ik eerlijk gezegd wel toe aan iets anders. Toen we eenmaal geland waren keek ik naar buiten en zag ik de zon, een lichtblauwe hemel en droogte. 'Heerlijk,' dacht ik bij mezelf 'ik hoef gelukkig niet de warmte te missen.'. Met mijn korte mouwtjes liep ik naar buiten en binnen een seconde had ik kippenvel. Dit was toch wel even iets anders dan de 30 graden die ik gewend was, maar dat was toch wat ik wilde, iets anders.

Toen ik bij de receptie van mijn hostel aankwam en ik een opmerking maakte over de kou werd mij gelijk verteld dat het de aankomende dagen 's avonds 1 graad zou worden. Had ik mazzel dat ik de aankomende drie dagen zou gaan slapen in een swag, een slaapzak met een matras erin.

Gelukkig was dat alleen 's nachts. Overdag was het zo'n 20 graden en als je een 3 uur lange wandeling ging maken in de Kings Canyon was dat eigenlijk perfect! Het eerste stuk van de walk was pittig maar nadat ik de top had bereik vergat ik al snel de brandende pijn in mijn kuiten en genoot ik van het uitzicht.

Na de Kings Canyon maakten we onze weg naar het kampeerterrein. Bijna bij ons plekje aangekomen zagen we een grote rock in de verte. Terwijl iedereen enthousiast raakte voor de Uluru hielp onze tourguide ons uit die droom. Wat we zagen was namelijk de zogenaamde Fuluru, een berg ipv een rock en niks vergeleken met de Uluru.

Aangekomen bij de plek maakten we snel een kampvuur aangezien iedereen al aan het klappertanden was. Het eten werd klaargemaakt boven het vuur terwijl we genoten van de prachtige sterren boven ons. We zaten letterlijk in de middle of nowhere, geen wc's geen douches en je kon de dingo's in de verte horen.

Om eerlijk te zijn voelde ik me niet heel erg op mijn gemak met slapen in een swag. Wat als er een slang in mijn swag kruipt? Mijn tourguide vertelde me dat de aboriginals al jaren een trucje hiervoor hadden. Als ik een cirkel om mijn swag zou trekken zouden de slangen niet in de buurt komen. Ik als een blondje trok er dan ook 3, gewoon voor de zekerheid. Wat zal hij gelachen hebben want achteraf vertelde die mij dat het een fabeltje was.

De tweede dag stond de Olga en de echte Uluru op de planning. Na eerst drie uur gewandeld te hebben rond de Olga vertrokken we naar het informatie centrum van the rock. De Uluru is namelijk niet zomaar een rock, het is een belangrijk plek voor de aboriginals. Nadat we een uur gelezen hadden hierover vertrokken we naar de rock om het nu met onze eigen ogen te zien. Prachtig, vooral als je er meer over weet.

Daarna was het tijd om te eten en wat is een betere plek dan de Uluru tijdens de zonsondergang? Terwijl de Rock licht begon te geven ging een van onze mensen op zijn knieën om zijn vriendin ten huwelijk te vragen. Dat vraagt om een feestje dus terug bij het kamp hebben we marshmallows bij het kampvuur gegeten. Een perfecte dag dus.

Een lange nacht was het niet want we wilden ontbijten tijdens de zonsopgang. Als ijsblokjes stonden we te genieten van alles. Aangezien we de Rock nog niet van alle kanten gezien hadden hebben we wederom weer een wandeling gemaakt van 3 uur, deze keer om de rock heen. Om eerlijk te zijn begon dit na een half uur wel te vervelen. Na 3 dagen in de outback rond te touren begint alles een beetje op elkaar te lijken en was alles een rode rock.

Hierna was het alweer tijd om terug te rijden naar Alice Springs en weer te slapen in een 'normaal' bed. Eenmaal aangekomen in Alice Springs voelde het alsof ik alles gedroomd had. Wat was dit een geweldige ervaring zeg!

Op naar het volgende avontuur.

Liefs,

Eliane