Best thing ever

Na Yamba had ik al verwacht dat de tijd voorbij zou vliegen. Na een dagje doorgebracht te hebben in de bus kwam ik aan in Noosa waar ik de volgende dag opgehaald zou worden om naar Fraser Island te gaan. Ik had hier geweldige verhalen over gehoord dus dat beloofde veel goeds.

Fraser Island ligt zo'n 15 minuten van het vaste land vandaan en is werelds grootste zandeiland. Twee dagen kort heb ik hier met een 4WD het eiland verkend. Jammer genoeg mocht ik niet rijden omdat ik geen 21 ben maar dit mocht de pret niet bederven. We waren met vier auto's en communiceerden over de walkietalkies.

Het eiland was schitterend. Ondanks dat het bijna alleen maar geregend heeft heb ik een onvergetelijke tijd gehad. De dingo's waren overal te vinden, het zand was geweldig om jezelf een goede scrubbeurt te geven, in lake wabby kreeg je een gratis fishspa, creek Eli was ijskoud maar nam ons mee van het bos naar het strand en lake mckenzie was prachtig. Dit laatste is een meer dat bestaat uit springwater en regenwater.

Na Fraser ging ik weer terug naar Noosa voor anderhalve dag. The National park werd mij aangeraden en ik snap zeker waarom. Het enige jammere was dat een vriend toen hij iets zag bewegen in de bosjes, besloot 'SNAKE' te roepen voordat die wist wat het eigenlijk was. Terwijl ik trillende benen had en op het punt stond om te gillen kwam die erachter dat de slang poten had. Opgelucht was ik wel maar daarna heb ik alleen nog maar naar beneden gekeken en vrij weinig van de walk gezien.

Van Noosa vertrok ik met een zestien uur durende busreis naar Airlie beach waar de zon scheen en het zo'n 30 graden was. Na een paar daagjes ontspannen aan de lagoon vertrok ik op een boot naar de whitsundays. Elke boot heeft zo zijn reputatie gekregen door de jaren heen en de reputatie van de Powerplay was dat het een koppelsboot was.. LOVELY! Gelukkig zijn geruchten soms ook niet waar en was het de beste boot die ik had kunnen kiezen.

De Powerplay was een catamaran voor 20 mensen inclusief de kapitein en de kok aka mam met een jacuzzi op het frontdeck. Mij hoorde je niet klagen. De whitsundays ligt al in het Great Barrier Reef en toen ik de kans kreeg om te duiken dacht ik waarom ook niet. Hier dacht ik toch net iets te makkelijk over. Nadat ik uitleg had gekregen over hoe alles werkte zakten we langzaam naar de bodem.

Na zo'n 2 meter vroeg mijn duikinstructeur of ik oké was en ik signde overduidelijk terug dat ik alles behalve oke was en ik naar boven wilde. Toen we weer boven waren vroeg hij wat er mis was en ik vertelde hem dat ik niet meer wist hoe ik moest ademen en ik vervolgens geen lucht meer kreeg. Nadat hij me moed had ingepraat en ik zijn hand mocht vasthouden ging het beter. Ik heb de helft niet gezien omdat ik op mijn adem aan het concentreren was maar wat ik zag was geweldig en ik heb een romantische duik gemaakt met de instructeur. Toen we eenmaal weer boven water kwamen had hij een paarse duim en ik kramp in mijn handen maar trots was ik toch wel dat ik het allemaal gedaan had.

De dagen bestonden verder uit snorkelen, paddleboarden, een bushwalk maken en genieten van de zonsondergang in de jacuzzi. Ik was in paradise voor 3 dagen en toen we terug kwamen in de haven voelde het alsof ik het gedroomd was. Hierna zijn we met de groep uit eten gegaan en hebben we afscheid genomen van een paar mensen. Het is zo raar dat je drie intense dagen hebt met onbekenden en geweldige dingen meemaakt wat ze vervolgens goede vrienden maakt en dan zie je ze als je mazzel hebt nog een enkele keer en that's it.

Gelukkig hoefde ik niet van iedereen afscheid te nemen en kon ik op Magnetic Island nog genieten van een paar mensen. Op Magnetic Island rijdt er elk uur een bus en dat is het. We besloten dat het makkelijk was om een zogenaamde barbiecar te huren. Again, ik mocht niet rijden maar veel maakte dat niet uit. Van wilde koala's spotten en heerlijk 2 uur wandelen naar rock wallabies voeren, met de barbiecar was alles mogelijk.

Het eiland verder was prachtig. Niet te toeristisch en de natuur was prachtig. Ik sliep hier in een klein hutje in een park met verder niks om ons heen. Dit vraagt om veel wildlife maar gelukkig heb ik naast wallabies en possums geen Australische dieren gezien.

En toen was het tijd om naar Mission beach te gaan. Hier was naast een SKYDIVE vrij weinig te doen. Na een slapeloze nacht was toch echt de dag aangebroken, de dag van mijn skydive. Met klamme handjes kwam ik aan bij de plek en stelde ik me voor aan mijn jumper. De vraag 'Waarom doe ik dit?' vroeg ik me zo'n 2 uur lang af. Eenmaal in het vliegtuig ging het wel. Het voelde eerlijk gezegd als een gewone vlucht. Toen de deur eenmaal open ging en ik de eerste persoon zag vallen had ik het niet meer. Ik was nummer drie en terwijl ik me klaarmaakte om de goede positie aan te nemen viel ik al. 'Hallo ik was nog niet klaar' dacht ik bij mezelf maar binnen een seconde was ik dat alweer vergeten en kon ik van het mooie uitzicht genieten, the Great Barrier Reef, het regenwoud en het strand waar ik tevens ook op landde.

Het ging zo snel en voor ik het wist was het over. Als ik er nu terug aan denk verschijnt er weer een glimlach op mijn gezicht. Dit is misschien wel een van de beste dingen die ik gedaan heb so far en ik zou het zo weer doen. Lovin' life in Oz.

Liefs,

Eliane